Zaterdag 24/11/2012

14^de 50km Horizontocht – Jubileumtocht 20 jaar Horizon.

Voor de laatste 50km tocht van het jaar, trekken we naar Mazenzele, een deelgemeente van Opwijk. Net over de grens van Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant. Na een uurtje bollen bereiken we iets na 05h45 de St.-Pieterszaal te Mazenzele. Wandelverenging “WSV Horizon opwijk” beloofde volgens Marching een verkeersarme natuurwandeling.

Wat van op voorhand vast stond, is het feit dat we vandaag een die sombere vochtige herfstdagen voorgeschoteld zouden krijgen. Daar is niets aan te doen en na de inschrijfformaliteiten, trek ik als 57 jarig broekje met drie 60 plusser de mistige natuur tegemoet.

Al vlug duiken we enkele pikdonkere glibberige aardewegen in. De toon is gezet! Dit wordt een lastig en technisch parcours met veel glijwerk, af en toe tot joggen verplicht om ons lichaam in balans te houden. Maar…enig mooi en immens veel natuur. Eerlijk gezegd, ik had dit niet verwacht. Na een lus langs het gehucht Droeshout bereiken we na 7km opnieuw de startzaal. Tijd voor een boterhammetje en een eerste evaluatie. De volgende etappe brengt ons langs enkele prachtige bos, moeras en amfibiepoelen naar een controle is Asse-Krokegem, vlak aan het "t Kerkske van Krokegem” zoals de plaatselijke bevolking het zegt. Het is ondertussen klaar geworden en nu pas komt de schoonheid van dit stukje pajottenland echt te voorschijn. We vervolgen onze weg langs het Kartelobos en in Asse-Waarbeek passeren we aan een de weinige hoppevelden die de streek nog rijk is.

De grond is duidelijk verzadigd, en pajottenbergse klei blijft bijwijlen hardnekkig aan onze doordrenkte wandelschoenen plakken. In de verte lonkt de Putberg. Het gebied wordt wat heuvelachtiger en het is opletten op de gladde kasseien van de putberg. We kunnen nog net een glimp opvangen van het prachtige kasteel. Enkele riante vijvers leiden ons via de achterkant van het kasteel verder naar Asse Ter-Heide. De laatste drie rustposten vinden telkens plaats in een gezellige café. We naderen het einde, maar eerst krijgen we nog het zeer mooie Kravaalbos onder de voeten geschoven. Een van de laatst overgebleven bossen ten noordwesten van Brussel, wat ooit behoorde tot het Kolenwoud.

Het Kravaalbos is 80 ha groot en een overwinteringsgebied van buizerd en ransuil. Ook de zeldzame fluiter broedt er. Het bos is in privébezit maar wel toegankelijk voor het publiek onder toezicht van Natuurpunt. Sommige bomen hebben reeds al hun bladeren verloren, anderen staan nog in volle herfstkleur te pronken. Het reeds dikke blarentapijt verstopt enkele zompige moeraszones. Deze tocht vraagt veel concentratie. Steeds weer goed kijken waar we stappen. We flirten met de provinciegrens. Eenmaal terug op grondgebied Vlaams-Brabant is het einde van deze prachtige natuurwandeling een feit. “WSV Horizon Opwijk” heeft mij aangenaam verast! Dit is een topper onder de lange afstandwandelingen. Wij hebben de 50km afgehaspeld aan een gemiddelde van 6km/h. niet slecht voor 60 plussers, zeker gezien de moeilijkheidsgraad. De beloning is een Blonde Affligem van 6,8%. Deze calorieën kunnen er nu wel weer bij. Zo gaat het toch in het leven he! “Geven en nemen” “Zalven en slaan”! Noem het zoals je wil.

Een ding staat vast, bij leven en welzijn ben ik hier volgend jaar terug. Met dank aan wandelvereniging “WSV Horizon opwijk” 

Geniet even mee, zie foto's