Zondag 29/07/12

Everbeekse Wandeltochten.

De “Everbeekse Wandeltochten” een begrip binnen het wandelsportgebeuren. Een club die ontstaan is vanuit de plaatselijke Chiro Sint-Jan. Door de jaren heen gegroeid tot een prachtige volwaardige wandelvereniging.

De organisatie van vandaag kan gerust doorgaan als voorbeeld. Vele prachtige  natuurpaden, randanimatie, gemotiveerde medewerkers, democratische prijzen en alle nodige voorzieningen aan de startplaats en controleposten. Daarmee is veel gezegd!

Wij gaan vandaag voor de volle 42km en zoals gewoonlijk zijn we vroeg ter plaatse. Na de traditionele begroetingen aan gelijkgestemden kunnen we starten…Het is fris maar zo te zien aan de uitgeklaarde hemel  zal het een mooie wandeldag worden. We laten de Onze-Lieve-Vrouwkerk van Everbeek-beneden achter ons en duiken letterlijk de natuur in. De toon is gezet. De Maïs is de laatste weken fel opgeschoten. Kris kras doorkruisen we de velden richting Everbeek-boven. De zon komt tevoorschijn aan de horizon en de eerste warmtestralen doen deugd. Duidelijke splitsingsborden en goed aangebrachte rood-witte pijlen maken het bijna onmogelijk om te missen. In Everbeek-boven mogen we een eerste keer rusten vlak naast de Sint-Jozefkerk. Door het warme weer van de voorbije week zijn de eerste velden geschoren. Idyllische paadjes tussen twee prikkeldraden en dwars door de korenvelden zijn de aanloop naar de beboste heuvelrug tussen Wallonië en Vlaanderen. Na een uitloper in het wolvenbos en een stukje GR pad Ronse-Geraardsbergen draaien we weg naar de gemeente Opbrakel. De Sint-Martinus kerk staat in de steigers voor herstel. Even rusten, een drankje en weg zij wij. Heel even worden we bestookt door netels om daarna te kunnen genieten van een zeer mooie Engelse tuin. Dan betreden we opnieuw het prachtige Wolvenbos, geleidelijk aan klimmen, richting taalgrens. Hier en daar enkele waterplassen die we de gekende sierlijkheid van vijftigplussers doorspartelen. Een enig mooi pad aan de rand van het bos "D’hoppe" met zicht op Brakel en omstreken! Mooi. Na een eerste stukje Brakelbos langs machtige beuken en het St.-liviunskruis waar in 1782 een moord is gepleegd komen we in het gehucht D’Hoppe. Vroeger een uitgaansbuurt, nu vooral vergane glorie. De rustpost is welkom. Even verpozen, een drankje, een babbeltje met de vriendelijke medewerkers en op naar de 30km. We zijn nog niet lang vertrokken als we opnieuw het Brakelbos induiken. Het rietfonteintje, midden in het bos met prachtige paadjes, een mens zou hier blijven. Zó schoon! We blijven hoofdzakelijk langs de Ronsebaan, weliswaar op de steeds maar weer terugkomende wegels. Wij weten maar al te goed hoe veel werk het is om dergelijk parcours samen te knutselen. De zeer mooie witte Verrebeekmolen blinkt onder de zonnestalen. Steeds meer wandelaars komen ons vervoegen. Een laatste controle in Parike. De prachtige witte St.-Lambertuskerk is van ver te zien. Medewerkers die we anders wekelijks tegenkomen staan nu ten dienste van hun club. Zonder deze mensen zou het onmogelijk zijn om te organiseren. Ook het laatste deel na Parike blijft ons verbazen. In een hoeve krijgen we een gratis bekertje karnemelk of gewone melk aangeboden. Goed fris en lekker. Eens in Zalardinge, nog een tweetal kilometers van het einde, horen we met wind in onze richting muziek. Zou dit van de startplaats komen? Met een meer dan voldaan gevoel komen we terug in Everbeek-beneden. De geur van barbeceu prikkelt onze organen. Een gezellige drukte en aangename muziek, die weerklinkt van op een podium. Een prima randanimatie! Na de uitreiking van de trofeeën en met dank aan wandelvereniging “Everbeekse wandeltochten” voor de prima verzorging kunnen we met een goed gevoel huiswaarts. Een ding ben ik zeker. De afwezigen hadden ongelijk vandaag! 


Foto's Everbeekse Wandeltochten